Rusland in het Frankenrijk

здравствуйте девушки!

Brive-la-Gaillarde deze morgen. Of all places. Ik had ze al eerder
opgemerkt: meisje van een jaar of 25 die wat rondliep op de parking,
in gezelschap van een oudere heer dacht ik. Zeker moment komt ze bij
mij, net op het moment dat ik heel Europa in mijn handen had...de
kaart bedoel ik. We're going to Germany zei ze...ah ja, dacht ik bij
mezelf, zo zijn er nog. We're Russian bikers. Ik had één van hun twee
moto's al wel opgemerkt bij het ontbijt, maar nu bleek dus dat ze
allebei (zij en haar vriendin) al een week of twee aan het rondtoeren
waren. Ze hadden nog geen technische problemen gehad, maar Pavlona
moest wel regelmatig wat olie bijvullen en haar zadeltassen hingen
door omdat ze niet pasten bij het gestel. Haar vriendin sprak
bijzonder goed Engels btw. De meiden moeten van serieuze komaf geweest
zijn want ze sliepen altijd in hotels en lieten hun moto's onderhouden
in officiële garage's...iets wat in Rusland niet direct gebruikelijk
is. Beetje gepraat over de horden Kirgiezen, Tadjieken en Moldaviërs
die er elke dag in Moskou bijkomen. En over Buza, hun mascotte.
Echte motards kennen geen grenzen ;=)

пожалуйста оставьте упование
реакции, котор iего мы можем остаться в
желании
касания вами все самое лучшее!

Dordogne

Terruggekeerd via Andorra. Iedereen rijdt met een dikken bak en super
agressief...het een zal wel met het ander te maken hebben vrees ik.
Nu in de Dordogne, Brive-la-Gaillarde. Niet zo ver van de grotten van
Lascaux: vroegste artistieke expressie van de Europese mens als ik het
goed voor heb. Zeer mooi stadje, ville fleurie, maar for some reason
is elke eetgelegenheid gesloten...tenzij de niet-Franse...zou bij god
niet weten waarom, maar het maakt mij niet uit...integendeel, zit nu
bij de Japanner.
Al vermoed ik dat de uitbaters Chinees zijn...soit, 't is lekker en
Kirin is niet mis. Oh ja, van bier gesproken: is me opgevallen dat in
Barcelona een ware Belgische biercraze heerst.

Barcelona

Twee avondjes Barcelona. Gelukkiglijk kon ik bij Aki overnachten want
een camping in een grote stad is vaak een slecht idee en een goed
hotel in Barcelona wordt bijna met de seconde duurder. 't Is dan ook
een stad die qua dynamiek binnen Europa wellicht onovertroffen is.
Havenstad, zeer down to earth, open minded en opportunities galore.
Antwerpen in het kwadraat maar badend in fel licht...dag èn nacht.
Uiterst lekkere tapas gegeten in misschien wel de meest upscale bar in
town (zie foto). Paar maand geleden waren ze nog een kwart goedkoper
btw.
Wayne, ontmoet: collega van Aki...en kort gezegd "een levend
fenomeen"...leg ik nog wel eens uit.
Aki overtuigd dat ze beter naar Japan zou terugkeren...leg ik ook nog
wel eens uit.

Foie gras

Pyreneeën

Zit vlak tegen Andorra, hoog in de Pyreneeën te genieten van de
omgeving. Zeer mooi, er ligt nog sneeuw op de hoogvlakte. Ben content
da'k de moeilijke weg heb gekozen, namelijk niet van boven naar
beneden, maar werkelijk evenwijdig met de graat van de hoogste kammen
en dus "valley-hopping". Moordend met de fiets, maar ja de GS is hier
specifiek voor gemaakt hé. Kan misschien ook van de cyclisten gezegd
worden die ik hier in groten getale aantref. Mind you, geen bepakte
fietsreizigers, wel allemaal lokale coureurs, oud en jong, man en
vrouw. Denk dat hier de beste "berggeiten" moeten wonen, razend steil,
voortdurend draaien en keren, voortdurend ander straatbeleg en nooit
kan je zien hoe ver het nog is naar de top. Dan in de grote hitte, je
weg naar de top dansen om vervolgens met ware doodsverachting als een
arend naar beneden te duiken...óók dat is kunst.
Als je echter liever het water opzoekt dan doe je hier beter aan
rafting...beetje "visarend" spelen quoi ;=)

Locatie Cierp-Gaud

Cierp-Gaud

Tourmalet. Gavarnie. Pic du Midi. Lourdes zelfs. Ronkende namen voor
de modale Vlaming, want van de koers en de kerk kan die wel meepraten.
Deze namiddag viel het me in Albi op dat er maar drie restaurants hun
oorsprong niet konden loochenen: één van Brussel, één van Namen en
zelfs één genaamd "Dame de Liège". Da's in de Katharenstreek. 'k
Weet niet wat precies Belgen naar hier zou trekken...is het de
vochtige lucht die terug Noordwesteuropees aanvoelt? Is het het vlees?
Ik bedoel: 'k heb nog nooit zoveel vlees, charcuterie en paté op mijn
schotel zien liggen (assiette gascogne). Zóóveel vlees hoort bij mijn
weten niet thuis in een mediterrane cultuur...hier moet wat anders in
het geding zijn: of 't zijn de bergen (wat ik betwijfel, want zelfs
diep in de Apennijnen of hoog in het Pindos-gebergte kom je deze
hoeveelheden niet tegen)...of dit is een ander volk. Dat laatste zou
best kunnen: je ziet terug roodharigen en de mensen zijn een heel stuk
kleiner, ronder en meer gedrongen. Met opvallend grote hoofden in
vergelijking met hun lichaam. Is dit Baskisch?
Hoedanook, ik zie dat de Franse Pyreneeën er door hun ronde vorm
bedrieglijk onschuldig uitzien. Niet alleen zijn de toppen in dikke
mist gehuld, maar ze zijn ook veel groener als ik had verwacht...veel
neerslag dus. Als ik de foto's bekeek in het restaurant dan logen die
er niet om: sneeuw, ijs en kloven. Van beneden aan de oostelijke
doorgang in Perpignan naar boven kijkende, had ik dat nooit vermoed.

Verjaardag

10 € korting en een gratis fles ijskoude rosé gekregen van de
campinguitbaatster omdat het mijn verjaardag is...comme ils sont
gentils les Français hein ;=)

Millau

'k Geef het toe: Frankrijk heeft verdorie toch ook wel wat in huis.
Zojuist in Millau aangekomen, gorges du Tarn. 'k Hou wel van dit
bijzondere landschap, beetje eerie, beetje western style, wat
karstachtig. En de citroensorbet smaakt hier toch ook lekker. Maar:
Frankrijk is wat vettiger, wat minder luchtig, wat minder kunstzinnig
als Italië. Toch slaagt men ook hier er in het ware piazza-gevoel te
creëren...zonder passegiata om 8 uur dan wel ;=)

Cuneo

Hoe geluk soms in kleine dingen kan zitten.

Was bezig de moto aan het optuigen na het middagmaal als ik vanuit mijn ooghoek twee kerels van een jaar of 18 opmerk...ze hielden me nauwlettend in de gaten...geruime tijd...

Dan komt 1 van hen plots naderbij...komt op een halve meter afstand van
me staan...drentelt rond mij...ik kijk op, en hij kijkt recht naar mij...moto stamelt hij...

???

In mijn beste italiaans vraag ik hem wat hij wil...

moto...foto...

Ok zeg ik hem, trek maar...er was ondertussen nog een vrouw bij komen staan...

Niks gebeurde...

Na nog een paar minuten en voortdurend heen en weer geloop van de twee jongens rond de moto, zegt hij terug "moto, foto"... van mij of van jou vraag ik hem...complete stilte...

Aah! Ok, ik had het door: hij wilde wellicht zelf op de moto zitten en dan getrokken worden...

Yep! 

Hij sprong alras op het zadel en ik hield de moto vanachter vast in geval hij met zijn voeten niet aan de grond kon...lukte hem wel, maar amper...tante kwam alras kiekjes schieten en daarna was het de beurt aan kompel nummer 2...zelfde scenario en nadien van tante en de jongens wel honderd keer mille grazie mogen horen...de jongens stonden werkelijk te beven op hun benen van pure opwinding en konden plots kirren als een bende uitgelaten bakvisjes ;=)

Ze kropen in hun autootje. Ik zag dat het Roemenen waren.

Bijna zelfde tafereel toen ik deze morgen in het hol van pluto tankte...oud besje kon niet weergeven en gaf me te veel terug...zodat ik haar nadien nog twee cent moest geven...ik gaf haar tien cent, en ze leek wel in de zevende hemel...haalde er spontaan god en 37 aartsengelen bij om mij een paradijs met 36 vestaalse maagden te beloven leek het wel.

La Dolce Vita

Homecoming.
Zo voelt het aan als ik terug in Italië ben...alsof je terug het huis
van je ouders betreedt. Met Griekenland was dat even anders: alles
leek ook heel erg vertrouwd, maar oud, doorleefd, zelfs enigszins
afgeleefd. Homecoming bij je grootouders zeg maar.
Alles en iedereen in Griekenland verraadt een levenshouding die
bepaald filosofisch genoemd kan worden. Het lijkt of iedereen lichtjes
zweeft en de blik staat niet zelden op oneindig. Iets wat ik vorig
jaar in Iran ook lichtjes ontwaarde.
Maar nu Italië dus, en terug op dezelfde plek waar ik een jaar of 16
geleden ook al eens twee keer was. Weinig of niks veranderd, tenzij nu
is het stadje uitgeroepen tot één van Italië's mooiste...en de
Hollandse vloed is gestart. Of het daar mee te maken heeft weet ik
niet, maar in tegenstelling tot vroeger staan nu plots wel heel veel
huizen te koop...zéér verleidelijk.
Tussen haakjes: nog nooit zo'n perfect stuk autostrade tegengekomen
als tussen Bari en Pescara. Motoparadijs: voortdurend bochten, altijd
op en neer, zeer effen parcours, perfect uitgelijnd, overal heesters
in bloei, rechts de azuurblauwe Adriatico en links God's eigen
speeltuin leek het wel. Alles was kunst, hier moeten de grote meesters
school gelopen hebben.
Voorwaar, een schoon land...echt schoon, schoon. Foto's doen dat
altijd tekort, dus daarom enkel mijn locatie.

Overmorgen verjaar ik.

Noord-Griekenland

Wow! Er loopt nu een splinternieuwe autostrade dwars door het Pindos-
gebergte. Eigenlijk is alleen het wegdek en de signalisatie nog maar
klaar, op- en afritten niet. Al zullen die er misschien nooit komen,
want hier woont werkelijk geen kat. Geen kat, dat mag je vrij
letterlijk nemen, want 1 infobord hangt er al wel: "Slow your speed,
this is bear habitat". Zeker moment begon mijn inwendige beer toch ook
te grommen, en ik wilde dus toch kost wat kost een afrit
vinden...niks, niks, niks...nog eens bijna 100 km verder gereden, en
dan was er toch één...de enigste ook: Metsovo. Letterlijk in het hol
van de beer...maar!...het plaatsje zag zwart van het volk...of zou ik
moeten zeggen: vol van het zwarte volk? De plaatselijke bevolking leek
zo weggelopen uit India. Als Alexander de Grote hier zijn troepen niet
geronseld heeft, weet ik het ook niet meer. 't Is zondag, en dit leek
wel het plaatselijke Scherpenheuvel, zo'n begankenis. Iedereen
natuurlijk aan het eten of drinken aan de talrijke terrasjes in de
schaduw en heel het plaatsje was gehuld in 1 grote rookwolk door de
alomtegenwoordige barbecue. Politie had de handen in het haar om de
vele autocars die zich een weg probeerden te banen door de smalle
steegjes in goede banen te leiden. Fantastisch lekker Grieks slaatje
gegeten met van die onovertrefbaar luchtig geklopte Griekse yoghurt
die het midden houdt tussen platte kaas en crême fraiche.
Gisteren aan de Egeïsche Zee, vandaag de Ionische Zee: Igoumenitsa. Op
de foto zie je links het standbeeld voor de beer in Metsovo als je
aandachtig kijkt.

Thessaloniki

Uitgeweken naar Griekenland. Zit nu in Thessaloniki, aan de Egeische
Zee. De rit vandaag was niet ver, maar daarom niet minder licht. Van
achter het Zwarte Woud was het altijd warm genoeg (38 graden), maar
vandaag haalden we zelfs de 44 graden. Kwam nog bij dat op 2/3de van
het traject maar 60 km/h mocht gereden worden. De Rodopen doorkruist:
boven lag overal nog sneeuw.
Mensen dragen hier in Thessaloniki veel zwart en de politie voelt zich
geroepen om zelfs met een clochard een ernstige discussie op te
zetten. Vanavond lekker Kretenzisch gegeten.
Foto toont zicht van in hotelkamer op het voorplein van het antieke
forum.

Locatie

In het noordwesten ligt Sofia.

Sofia

Gisteren op weg naar Szeged bij het tanken heel toevallig drie
Westvlaamse motards tegen gekomen en omdat op mijn gps wel nog
campings te zien waren in de buurt besloten we samen verder te rijden:
Martin, Kamiel en Gampi. 't Was oprecht toffe compagnie: 1 BMW, 1
Harley en 1 Honda. Gampi was eigenlijk op weg naar een borduurcursus
in Thessaloniki, Griekenland en omdat ik zelf ook een eind die
richting uitmoest reden we vrijdagmorgen samen richting Servische
grens. Alles dik in orde bij de Hongaarse uitgang, maar de Servische
douane wilde hen er niet in laten omdat ze geen geldige reispas bij
hadden, hoewel het Servische consulaat in België hen had verzekerd dat
een ID-card voldoende was. Overleg met een overste haalde niks uit, ik
mocht door omdat ik hem wel bij had en zij moesten terugkeren en langs
Roemenië omrijden om in Bulgarije te geraken. Brute pech voor hen en
bij deze wens ik hen toch nog veel succes met het verdere verloop van
hun trip, want ik zat er eerlijk gezegd toch mee in. Momenteel zit ik
achter Sofia, richting Turkse grens. In hetzelfde hotelletje als waar
ik vorige zomer zat...of nee, eigenlijk er vlak naast...vorige zomer
was het bijna af en nu dus helemaal. Alles ruikt splinternieuw en voor
24 euro zit je eigenlijk nog niet zo veel boven de prijs van een
Italiaanse camping ;=)
Kelner kende mij nog van vorig jaar en naam en logo van de keet "Black
cat, white cat" kaderen volledig in de Donau queeste.

Szeged

Drie Westvlaamse vrienden op camping in Szeged.

Overal Griekse restaurants.

Huidige locatie: Straubing/Piccola Italia ;=)

Straubing

Ulm

Straubing

Da's de bron van de Donau.
Het Zwarte Woud is echt wel een belangrijke grens, maar evenzeer
religieus. Als je uit Straatsburg komt, en je rijdt naar de Rijn, dan
zie je ze al van ver opdoemen: hoge beboste heuvels aan de overkant.
Ik dacht bij mezelf: Kan je je nu werkelijk inbeelden dat net achter
die kam een beek ontspringt die in dezelfde zee uitmondt als waar
menige Centraalaziatische en misschien wel Chinese beek in uitmondt?
Net achter die kam begon ook het aartsbisdom Wenen. Raar, geen Munchen
bijvoorbeeld, maar Wenen. Vandaag ben ik die beek dus wat gevolgd,
sommigen noemen ze ook Donau, en het viel me alras op dat ze al vlug
vrij breed wordt. In Ulm heeft ze het Denderniveau al overschreden,
maar hier in Straubing is ze weer wat minder...no doubt is dat omdat
ze hier een eiland maakt...alwaar ik mijn tent heb opgesteld. De
Donauradweg passeert hier vlakbij en 't moet gezegd, de signalisatie
daarvan is echt perfect. Blijkbaar trekt hij mensen aan van alle
leeftijden, zowel tieners als derde leeftijd hier.

Zwarte Woud

Vlotte rit gehad hierheen. Hierheen wil zeggen: Seelbach, Baden-
Wurtemberg, niet ver van de bron van de Donau. Vanavond was het te
laat om die bron nog te vinden, dus dat staat op het programma voor
morgenvroeg. Onderweg dacht ik even dat mijn iPhone mijn
bandenspanning verstoorde, maar het bleek niet waar. Wel lijkt het zo
dat het af- en opzetten van het contact de situatie normaliseert omdat
alles gereset wordt...ik hou het in de gaten.

Donau

Straks zijn we weg...op naar de Donau!

Reizen

Elke reis begint en eindigt in je hoofd.